රෝහන කලුආරච්චි පරිවර්තනය කළ ප්‍රමුදිත් ඩී. රූපසිංහගේ ‘තිමිරෙන් එතෙරට‘ (Beyond the Eclipse) නවකතාව වූකලී බටහිර අප්‍රිකාවේ එබෝලා වසංගතයෙන් දරුණු ලෙස බැටකෑ ගම්මානයක විසූ ටම්බා නම් අධිෂ්ඨානශීලී තරුණයකුගේ පෙර නෑසූවිරූ කතාවය. පහත දැක්වෙන්නේ එහි තෝරාගත් කොටසකි. ‘තිමිරෙන් එතෙරට‘ මින්සර ප්‍රකාශනයකි.

අපි කොනක්‍රිවලට එදින සැන්දෑවේ ළඟා වීමු. මම මොන්රෝවියාව හැර ආ දා සිට පසුගිය දස වසර තුළ නගරයක කාලය ගත කර නැත්තෙමි. වෙනසක් දැකීමට මම ඉතා ප්‍රිය කළෙමි. නමුත් නැවතත් නගරයට පැමිණීම ගැන මා සතුටින්ද යන වග කීමට මම අපොහොසත් වෙමි. යුද්ධයට පෙර මා හැර ආ මොන්රෝවියාවට වඩා කොනක්‍රි විශාල නගරයකි. පාදිලි ජොන්-පෝල් කියූ දෙයට අනුව මොන්රෝවියාව සුන්බුන් කන්දක් බවට පත් වී තිබූ අතර, නගරයේ සුදු පැහැති මාලිගා වැනි නිවෙස් සහ කොන්ගෝ වාසස්ථානවල විවෘත භූමිය විසින් ලබා දී තිබූ කීර්තිය ඒ වන විටත් ඉතිහාසයට එක්වී අවසාන වී තිබිණි.

“අපි දැනටමත් එතැනට ඇවිත්” පාදිලි ජොන්-පෝල් කීවේ උස සුදු තාප්පයක් අසල කාර් රථයේ වේගය අඩු කරමිනි. කළු ලෝහ ගේට්ටුවෙන් විවෘත වුණ සුදු ඇඳගත් සොල්දාදුවන් දෙදෙනෙක් වැනි උස ගේට්ටු කුළුණු පසුකර කාර් රථය ඉදිරියට ඇදුණේය. මගේ ඇස් ඉදිරිපිට මහානුභාව සම්පන්න සුදු උස නැගිල්ලක් නිල් පැහැති තණ පිට්ටනියේ විරාජමාන විය. එය දෙවියන්ගේ සේවකයන් වූ නියෝජිතයන් සිටින ස්ථානයකට වඩා අධිරාජ්‍යයකුගේ නිවසක් වැනි පෙනුමකින් යුක්ත විය. මා ගොඩනැගිල්ලේ ගෞරවාන්විත පෙනුමෙන් පුදුමයට පත් වූ අතර, පල්ලියේ සාමාජිකයෙක් වීම ගැන ආඩම්බරයක් දැනුණි.

කාර් රථය නැවැත්වීමටත් පෙර පිරිමි ළමුන් දෙදෙනෙක් අපගේ බඩුබාහිරාදිය ඇතුලට ගෙනයාමට උදව් කිරීම සඳහා බලා සිටියෝය.

“සුබ සන්ධ්‍යාවක්“ මැදි වයසේ පූජකවරයෙක් අපට සුභ පැතීය. ඔහු ඊළඟට ඔහුව හඳුන්වා දුන්නේ පාදිලි එමානුවෙල් ලෙසිනි. ඔහු ඉංග්‍රීසි සම්භවය ඇති මිනිසුන් විසින් හඳුන්වනු ලබන අයිවරි කෝස්ට් නමින් හැඳින්වූ ප්‍රදේශයේ සිට ආ පුද්ගලයෙකි.

“මම ජෝර්ජ්, ලයිබීරියාවේ සිට.” පාදිලි ජින්-පෝල් ට පෙර මා හඳුන්වා දුන්නෙමි.

“මෙහේ තත්ත්වය හරිම අනුවේදනීයයි,” එමානුවෙල් කීවේ දිගු සුසුමක් පිට කරමිනි.

“සැමටම පෙර, ප්‍රථමයෙන් ඔබලා පිරිසිදු වී රාත්‍රී ආහාරය අරගන්න.” එමානුවෙල්ගේ යෝජනාව මා ප්‍රීතියට පත් කළේය.

“මට ඔබලාව ඔබලාගේ කාමරවලට රැගෙන යාමට ඉඩදෙන්න” ඔහු පාදිලි ජොන්-පෝල් ඔහුගේ කාමරයටත් මා මගේ කාමරයටත් එක් කරගෙන ගියේය.

“මේ ඔබේ කාමරය. නිදහස භුක්ති විදින්න.” ඔහු මට කාමරයක දොර විවෘත කරමින් කීවේය. එවැනි කාමරයක් ගැන මා සිහිනයෙන් හෝ සිතා තිබුනේ නැත. කාමරය මැද්දේ විශාල ඇඳක් තිබුණේය. පිරිසිදු සුදු රෙද්දෙන් සහ කොට්ටවලින් සූදානම් කර තිබූ සැප පහසු එකක් විය. කොට්ට සෑහෙන ප්‍රමාණයක් ඇඳ වියල දිගේ ඇලකර තිබුණි. කාමරයේ පැත්තකට වෙන්නට කණ්නාඩි මේසය විය. දිලිසෙන ලී පොළව මත අලුත්ම සුදු පැහැති පලසක් අතුරා තිබුණි. මගේ ජීවිතයේ පළමු වරට නාන කාමරයක් දුටුවේ එදිනය. ටැංකියක් වැනි එය පාදිලි එමානුවෙල් කී පරිදි “ටබ්” යන ඉංග්‍රීසි වචනය යෙදූ සුදු බේසමක් සහිතව සකසන ලද්දකි.

“මෙයට කියන්නේ කොමඩ් එක කියලා. ඔහු කීවේ සිදුරක් ඇති පුටුවක් වැනි දෙයක් පෙන්වමිනි.

මෙතෙක් දවස් මා දැක ඇති දියුණුම වැසිකිළිය වූයේ මොන්රොවියාවේදී දුටු වළක් පොළොවට හෑරූ ඇණතියා ඉඳගන්නා එකකි. එය වන ලැහැබට යාමට පුරුදුව සිටි මට විශාල පහසුවක් විය. මොන්රෝවියාවෙන් ආ පසු මා නැවත වන ලැහැබට පුරුදු වුණේ නිදහස සහ සැපදායක බව විඳිමිනි.

“මෙය තමයි කරාමය. ඔබට එය මේ ආකාරයෙන් ක්‍රියා කරවිය හැකියි.” ඔහුට සුදු පැහැති එම බේසමේ උඩ තිබූ දිලිසෙන ලෝහ කොටස අර කැවීය. මගේ පුදුමයට ජලය බේසමට ගලා එන්නට විය.

“ඔබට ජලය අවශ්‍ය වූ විට එය ක්‍රියා කරවන්න. ඊළඟට එය හොඳින් වසන්න.” ඔහු කීවේය.

“මෙන්න ඔබගේ තුවා.” ඔහු මට රාක්කයක එල්ලෙමින් තිබූ තුවා දෙකක් පෙන්වීය.

“හොඳින් නාගන්න.”

“මම රෑ කෑම මේසය ළඟ බලන් ඉන්නවා” කාමරය හැර යන අතර ඔහු කීවේය.

මා නාන කාමරයට ගොස් කරාමය ක්‍රියාකරවීමි. ඊළඟට කොමඩ් එක අසල තිබූ කුඩා කෝප්පයකට ජලය ගෙන ඇති තරම් මගේ හිස මතට දාගත්තෙමි. සතුටින් නෑවෙමි. නාන කාමරයක මගේ පළමු නෑමේ අත්දැකීම දිව්‍යලෝකයේ දවසක් ලෙස මට දැනුණි. පහුවෙනිදා වැඩකාර කොල්ලකු ඇවිත් මා හට කීවේ මා නෑම සඳහා “බාත් ටබ්” එක වෙනුවට “සින්ක්” එක භාවිත කර තිබූ බවයි. එය මට අමතක නොවන අත්දැකීමක් විය.

“කොහොමද, නා ගත්තද?” පාදිලි එමානුවෙල් මගෙන් ඇසුවේය.

“මොන්රෝවියාවේ වැස්සට වඩා හොඳට.” මා කීවේ සිනාසෙමිනි.

“අතිරේක සේවකයන් යවන්න අයිවරි කෝස්ට්වල පල්ලිය සමඟ සාකච්ඡා කළා,” පාදිලි එමානුවෙල් කීවේ ඔහුගේ ප්‍රංශ සුප් එක තොලගාන අතරවාරයේය.

“ලයිබීරියාවේ තත්ත්වය දන්නා ඉංග්‍රීසි කතා කරන පාදිලිවරුන් අපට අවශ්‍යයි.”

“ඔව්” පාදිලි ජොන්-පෝල් කීවේය.

“ජෝර්ජ්,” ඔබට ලබන සතියේ ලයිබීරියානු සීමාවට යන්න වෙනවා තවත් මිෂනාරිවරුන් කිහිප දෙනෙක් සමග,” පාදිලි ජොන්-පෝල් අප කොනක්‍රිවලට ඒමට පෙර පිටත් වීමට තීරණය කර තිබූ බවත් ඔහුගේ හඬින් තේරුම් ගත හැකි විය. මම මිනිසුන්ට සේවය කිරීමට සතුටින් සිටියෙමි. ලැහැබේ සිටින අතරතුර දෙවියන්ට සහ ඔහුගේ අනුගාමිකයන්ට සේවය කිරීම වඩා හොඳ වන්නේ නගරයේදී මා දුටු දූත මෙහෙය නිසයි. එය ක්‍රිස්තියානි අනුගාමිකයන්ට සේවය කිරීම පිරිසිදු චේතනාව මතම පදනම් වූවාට වඩා හුදු සුවපහසුව තකා සහ නොගැඹුරු බවින්ද යුක්ත විය. මා එකෙනෙහිම මගේ කැමැත්ත ප්‍රකාශ කළ අතර එයින් පාදිලි ජොන්-පෝල් ප්‍රමුදිත විය.

“ඔබ මේ දක්වාම දෙවියන් වහන්සේගේ විශ්වාසවන්ත සේවකයෙක්. දෙවියන් වහන්සේ ඔබට මේ මෙහෙයේදී ආශිර්වාද කරත්වා!” ඔහුගේ අගය කිරීම මා උනන්දු කරවීය. මට දැනුනේ මා තුළින් නැගුණු අභිමානයකි.

(182 – 185 දක්වා පිටු)

වගකීම් රහිතයි: © මින්සර ප්‍රකාශකයෝ, 2017. මෙය ප්‍රකාශන හිමිකම් ඇවිරුණු ලියවිල්ලකි. ප්‍රකාශකයන්ගේ ලිඛිත අවසරයකින් තොරව උපුටන යොදාගැනීම, සහ/හෝ මුද්‍රිත/නිර්ස්පර්ශ මාධ්‍ය ඔස්සේ නැවත පළකිරීම සපුරා තහනම් වන අතර, එසේ කිරීමෙන් නීතිමය ගැටලු ඇතිවිය හැකිය.